Państwowa Szkoła Teatralna w Krakowie, nosząca wprawdzie imię Ludwika Solskiego, ale założona z inicjatywy Juliusza Osterwy, dbałość o wyrazistość słowa uznawała zawsze za priorytet w procesie nauczania. Wychowankowie PWST byli i są nadal rozpoznawalni między innymi poprzez wysoką kulturę słowa oraz szczególną dbałość o jego jakość.
Od początku istnienia Wydziału Aktorskiego uczenie wiersza powierzano najwybitniejszym pedagogom, żeby wymienić tylko Halinę Gallową, Danutę Michałowską, Ewę Lassek, Izabelę Olszewską, Tadeusza Malaka, Krzysztofa Globisza, Jerzego Trelę, Jacka Romanowskiego czy Dorotę Segdę. Do dziś obecna jest w PWST wielka tradycja Teatru Rapsodycznego Mieczysława Kotlarczyka, którego aktorzy stworzyli zręb zasad pracy nad mową wiązaną. Rokrocznie kolejne pokolenia studentów zgłębiają tajniki zasad akcentowania, toniki, poznają elementy formalne konstruujące wiersz. Kształtują umiejętność świadomego posługiwania się aparatem mowy, oddechem w budowaniu frazy, rozszerzenia przestrzeni dźwiękowej dla wzbogacenia intonacji, elastyczności w posługiwaniu się środkami ekspresji, barwy, tempa, rytmu i dynamiki. Wiersz, jako jeden z przedmiotów kierunkowych, zajmuje centralne miejsce w programie nauczania zarówno na Wydziale Aktorskim, jak i Wydziale Reżyserii Dramatu. Spośród najwybitniejszych absolwentów Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST szczególnie zasługujących na miano mistrza słowa znajdziemy: Halinę Gryglaszewską, Gustawa Holoubka, Leszka Herdegena, Izabelę Olszewską, Jerzego Grotowskiego, Zofię Kucównę, Annę Polony, Marka Walczewskiego, Janusza Zakrzeńskiego, Jerzego Bińczyckiego, Teresę Budzisz-Krzyżanowską, Jana Nowickiego, Annę Seniuk, Ewę Demarczyk, Olgierda Łukaszewicza, Wojciecha Pszoniaka, Jerzego Trelę, Jerzego Stuhra, Annę Dymną, Krzysztofa Globisza, Dorotę Segdę, Magdalenę Cielecką i Maję Ostaszewską. Wielu z nich obecnie współpracuje z PWST jako pedagodzy i reżyserzy spektakli dyplomowych.
Nie jest przypadkiem, że największa scena PWST nosi imię Stanisława Wyspiańskiego i że jej inaugurację stanowił spektakl poetycki oparty na jego twórczości (reż. Tadeusz Malak). Od blisko 15 lat na deskach tej sceny prezentowane są przedstawienia poetyckie, realizowane wielkie klasyczne teksty (stanowiące podwaliny literatury europejskiej). Wspomnijmy tylko ?Jak wam się podoba? Szekspira w reż. A. Wajdy czy ?Wesele? Wyspiańskiego w reż. Jerzego Treli. Warta wspomnienia jest ?Odprawa posłów greckich? J. Kochanowskiego, którą Tadeusz Malak zrealizował na dziedzińcu Collegium Maius, gdzie klasyczne wersy zabrzmiały szczególnie pięknie i poruszająco. 20 października 2011 roku odbyła się w PWST konferencja naukowa ?Żywe słowo w teatrze?, którą w ramach realizacji projektu badawczego zrealizował Wydział Aktorski przy współpracy Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Temat i czas tego spotkania związany był z siedemdziesiątą rocznicą założenia przez Mieczysława Kotlarczyka Teatru Rapsodycznego w Krakowie. Władzom Wydziału Aktorskiego wydaje się czymś bardzo ważnym zastanawianie się nad miejscem i rolą słowa we współczesnym teatrze, w którym jest ono często – świadomie bądź nie – wstydliwie ?zamazywane? ostentacyjnie niechlujną dykcją i słabą emisją głosu młodych aktorów. W swoich wypowiedziach prelegenci podejmowali wątek żywego słowa w twórczości m.in.: A. Mickiewicza, St. Wyspiańskiego, J. Osterwy, M. Kotlarczyka. Jedną z najważniejszych dziedzin działalności badawczej Wydziału Aktorskiego pozostają nieodmiennie zagadnienia emisji głosu i wyrazistości mowy. Ostatni projekt badawczy (pod kierownictwem prof. K. Globisza) dotyczył metody ?uwalniania naturalnego głosu? autorstwa prof. Kristin Linklater z Columbia University w Nowym Jorku. Zwieńczeniem projektu jest przygotowanie i publikacja pierwszego polskiego tłumaczenia książki prof. Linklater ?Uwolnij naturalny głos? (PWST, Kraków 2011). Rokrocznie PWST bierze czynny udział w organizacji Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego (eliminacje wojewódzkie na terenie Małopolski odbywają się na naszych scenach teatralnych, w jury zasiadają pedagodzy PWST). Konkurs stanowi znakomitą okazję do popularyzacji idei pięknego słowa wśród młodzieży szkolnej i licealnej. Niejednokrotnie laureaci konkursu zostają po latach studentami Wydziału Aktorskiego.
