Dbajmy o narodowy skarb Mowy Polskiej

Wiele mamy narodowych skarbów, które świadczą o naszej historii, naszej kształtującej się przez wieki, tożsamości. Ta z kolei musi wyzwalać w młodych, pokoleniach miłość do Ojczyzny. Jest to szczególnie ważne dziś gdy bardziej niż kiedykolwiek jesteśmy otwarci na kontakty z europejczykami czy też mieszkańcami innych kontynentów. Te ogólne stwierdzenia dotyczą wielu płaszczyzn, ubogaconych twórczym działaniem Polaków.
Mowa polska jest chyba skarbem największym. Ona bowiem to wszystko przenika i przybliża. Nade wszystko łączy nas ze sobą. Pozwala na dialog, a ten wyzwala miłość, braterstwo. ?Uczłowiecza? – jak powiedziałby Jan Paweł II.
Byłem wdzięczny za zaofiarowany mi tytuł Wawrzyn Mistrza Mowy Polskiej. Ale pomyślałem, że inicjatorzy przyznania mi tego tytułu chcieli powiedzieć: wy biskupi, księża, którzy tak dużo i to publicznie mówicie uczyńcie wszystko, by strzegąc treści, z największą uwagą pamiętać o pięknie Mowy Polskiej. Czy jest ona zagrożona w naszych czasach? Wydaje się, że tak. Żargon w codzienności. Pośpiech w mediach. Złośliwy bieg ku politycznym sukcesom. To wszystko może szkodzić Mowie Polskiej. Miłość Ojczyzny musi wyzwolić w nas troskę o jej piękno. Troszczą się o to nauczyciele języka polskiego. Kapłani, którzy głoszą Słowo Boże niech czują się odpowiedzialni za piękno Mowy Polskiej, zawsze z szacunkiem dla Boga i człowieka, do którego, przez nich, mówi Bóg.